آهن نوعی ماده معدنی می باشد که نقش کلیدی و مهمی در حفظ سلامتی و رشد کافی کودکان و نوزادان ایفا می کند. سلول های قرمز خون حاوی پروتئینی بنام هموگلوبین می باشند که نقش اساسی در حمل و نقل اکسیژن به تمامی بافت های بدن دارند. هموگلوبین مهم ترین و فراوان ترین پروتئین موجود در گلبول های قرمز می باشند که رنگ قرمز گلبول های قرمز به دلیل وجود این پروتئین می باشد. بدن انسان برای ساخت هموگلوبین به آهن نیاز دارد.هنگامی که گلیول های قرمز و یا هموگلوبین کافی در خون وجود نداشته باشد، فرد دچار آنمی می شود و در تیجه اکسیژن کافی به اندام ها و بافت های بدن نمی رسد.

آهن یک ریزمغذی اساسی در تغذیه در دوران شیرخواری است که اگر دریافت آن کم تر از میزان موردنیاز باشد آنمی فقر آهن بروز می کند که می تواند منجر به اختلال تکامل نوزاد در یک تا دوسالگی شود.کودکان برای رشد کافی مغز به آهن نیاز دارند. کمبود آهن که از مشکلات شایع در کودکان زیر دو سال کشور بشمار می رود، سبب اختلال در رشد کودکان، کاهش توانمندی های ذهنی و مهارت های حرکتی، کاهش بهره هوشی، اختلال در رشد سیستم عصبی و کاهش تمرکز می گردد. همچنین آنمی در زنان باردار خطر زایمان زودرس و تولد نوزادان با وزن کم را افزایش می دهد.

عوامل خطر برای بروز کم خونی در کودکان چیست؟

چگونه از ابتلا کودک به آنمی پیشگیری کنیم؟

• برای پیشگیری از بروز کم خونی در کودکان تغذیه با شیر مادر تا سن یکسالگی توصیه می گردد. آهن موجود در شیر مادر نسبت به آهن موجود در شیر خشک راحت تر جذب می شود. کودکانی که از شیر مادر تغذیه نمی کنند باید از شیر خشک غنی از آهن استفاده کنند.

مکمل های حاوی آهن

در نوزادان نارس و نوزادان که با وزن کم متولد می شوند و هنگامی که شیردهی به کودک بیش از 4 ماه ادامه می یابد، طبق تجویز پزشک باید از مکمل های حاوی آهن استفاده شود. ذخیره آهن بدن شیرخواران در طول 4 ماه اول زندگی شان به اتمام می رسد، بنابراین دادن مکمل های حاوی آهن به کودکان پس از 4 ماهگی ضروری است. این ضرورت در مورد نوزادان نارس و یا نوزادان با وزن کم هنگام تولد بسیار حائز اهمیت است. تشخیص کم خونی و مصرف مکمل های آهن در کودکان می بایست توسط پزشک می باشد و هیچگاه نباید تجویز خودسرانه صورت گیرد، زیرا مصرف بیش از حد آهن در کودک می تواند همراه با بروز عوارض جانبی در نوزادان باشد. عوارض جانبی خفیف مانند اسهال و گرفتگی عضلات می باشد اما مقادیر بالاتر آهن می تواند سبب بروز اثرات جانبی جدی تر مانند آسیب کبدی شود.